Soms heb je van die dagen dat alles samenvalt. Afgelopen zondag had ik zo'n dag. Ik zat 's middags wat te klooien met een doosje, ik verveelde me niet echt maar had ook niet veel inspiratie. Toch maar een foto gemaakt van het doosje... geen idee waarom. Tot ik diezelfde zondag 's avonds naar een tv programma zat te kijken over schrijver Michel van der Plas. Toen viel alles ineens op zijn plek.
Hmm, zul je nu denken... stukjes ministeck in een doosje en Michel van der Plas? Tuurlijk! Klinkt volmaakt logisch Janita ;) Maar tijdens het programma kwam een tekst voorbij die toegeschreven is aan Godfried Bomans, maar ook best eens van Michel van der Plas zou kunnen zijn. Ik weet zeker dat je het kent:
Spleen
Ik zit mij voor het vensterglas
onnoemlijk te vervelen.
Ik wou dat ik twee hondjes was,
dan kon ik samen spelen.
En hier komt nu het toeval om de hoek kijken, want zie het voorbeeld bij het ministeck projectje...
kunststof doosjes 4 x 4 x 3 cm | ministeck stukjes
-----------------------------------------------------------------------------------
actuele informatie over dit project vind je op facebook
lief versje is het toch.
BeantwoordenVerwijderenGrappig, herken het wel, maar dan vaak dingen waar ik eerst niks in zie en dan een paar dagen later grijp ik er toch op terug en wordt het wat.